Gezondheidsweb

Hoe ontstaan aambeien (speen)?

Druk op de aders in het bekken en vervolgens het anaal kanaal is de belangrijkste oorzaak voor het opduiken van aambeien (speen)

Veel mensen lijden aan aambeien (speen), ze worden geconfronteerd met rectale en/of anale bloedingen en met alle andere (vervelende) kwaaltjes die met deze (al even vervelende) aandoening gepaard gaan. Die aambeien (speen) duiken meestal op in de leeftijd tussen 20 en 50. Dat betekent dat wie ouder is dan 50 extra op zijn of haar moet zijn wanneer er rectale bloedingen optreden. In dat geval kunnen de bloedingen namelijk wijzen op darmkanker of een aanverwante vorm van kanker. Dat gevaar neemt toe naarmate er in de familie een voorgeschiedenis van (darm)kanker bestaat.

Een aantal symptomen kunnen toch in de richting van aambeien (speen) wijzen, waarbij we bijvoordbeeld denken aan anale kloven (die zeer pijnlijk kunnen zijn), fistulas, poliepen, rectale verzakkingen en allerhande ontstekingen. Het voorkomen van aambeien (speen) kan dus gepaard gaan met heel wat neveneffecten, die echter niet allemaal noodzakelijk samen moeten voorkomen.

De vraag luidt nu hoe die aambeien (speen) eigenlijk ontstaan of wat aambeien (speen) eigenlijk zijn? Druk op de aders in het bekken en vervolgens op het anaal kanaal is de belangrijkste oorzaak voor het opduiken van aambeien (speen). De druk kan worden opgevoerd door gehaaste bewegingen in de darmen (in het geval van het maken van stoelgang), aanhoudende diarree, constipatie of andere factoren. Breder bekeken worden onder andere overgewicht en zwangerschap tot die factoren gerekend.

Die aanhoudende druk zal de weefsels verzwakken die de aderen in het anaal kanaal verzwakken. Uiteindelijk kunnen die weefsels zo zwak worden dat ze niet langer in staat zijn om de aderen op hun plaats te houden. De opgezwollen aderen én weefsel zwellen op in het anaal kanaal, waardoor we een geval van aambeien (speen) krijgen, of onder de huid rond de anale opening. In het laatste geval spreken we van externe aambeien (speen).

Sommige mensen ondervinden relatief weinig hinder van aambeien (speen), terwijl die hinder ook al relatief snel gaat verdwijnen. Anderen worden echter veel erger door de aandoening geplaagd, met alle gevolgen van dien. Meer mensen dan algemeen wordt aangenomen worstelen heel hun leven met de aandoening, wat gepaard gaat met aanhoudende pijn, jeuk en andere ongemakkelijke gevoelens. De aard van de aandoening en de duur er van houdt verband met de plaats waar de aambeien (speen) zich bevinden. Zwangere vrouwen kunnen er tijdelijk last van hebben, dit vanwege het feit dat de ongeboren baby (of liever: de vergrote baarmoeder) op de aders gaat wegen.

In het geval van externe aambeien (speen) kan iemand zich niet bewust zijn van deze aandoening tot een ader als gevolg van de druk binnen de aambeien openbreekt en begint te bloeden. Pijnlijke tromboses kunnen er het gevolg van zijn. Kleine interne aambeien (speen) kunnen mits aanpassing van het gedrag stoppen met groeien, dit vanwege het feit dat de druk op de aders in de darm afneemt. Grote interne aambeien (speen) kunnen naar buiten komen, na de stoelgang moet u ze dan terug in de anus duwen. In het ergste geval zullen grote aambeien (speen) altijd buiten de anus hangen.