Enkele richtlijnen in geval van aanvallen bij ziekte van Menière
Enkele richtlijnen in geval van aanvallen bij ziekte van Menière
Probeer in uw te blijven liggen tot symptomen van Menière opnieuw verdwenen zijn
Met de ziekte van Menière blijft het een vreemde zaak. Meestal weet je nooit precies met zekerheid of je de aandoening al dan niet hebt, hoewel de symptomen meestal sterke vermoedens doen rijzen. Het ene geval kan dag en nacht verschillen ten opzichte van het andere geval, zodat buitenstaanders zouden denken dat er geen enkele vorm van verwantschap tussen beide kwalen bestaat.
Bij sommige mensen vertaalt de ziekte van Menière zich op de eerste plaats door ernstige aanvallen van oorsuizingen (tinninitus), die achter in het oor lijken te beginnen en zo naar voren komen. Die aanvallen kunnen bijzonder hevig zijn, in zoverre zelfs dat ze de nachtrust van de patiënt verstoren. Deze mag zich gelukkig achten wanneer hij of zij ’s nachts een paar uurtjes kan slapen.
Andere patiënten worden geconfronteerd met aanvallen van duizeligheid, gepaard met grote misselijkheid en braken. Die aanvallen kunnen zich spreiden over een periode van jaren, waarbij de eerste signalen van de aandoening vaak niet als de ziekte van Menière worden herkend. Pas wanneer de symptomen met de regelmaat van een klok terugkomen, zal bij een pientere dokter een belletje gaan rinkelen.
Enkele richtlijnen in geval van aanvallen bij ziekte van Menière wille we u niet onthouden. Meestal komt zo’n aanval totaal onverwacht, bij wijze van spreken als een dief in de nacht. Een poging om hem te stoppen kan nog succesvol zijn wanneer u de geschikte medicatie (meestal sulferiden) bij de hand hebt. Helpen deze pilletjes niet, dan zit er helaas weinig anders op dan u schrap te zitten.
Probeer in uw te blijven liggen tot symptomen van Menière opnieuw verdwenen zijn, bij voorkeur in bed of in een makkelijke sofa. Hou altijd een emmer of een andere recipiënt in de hand voor de braakneigingen die vaak met de aanvallen gepaard gaan. Als gevolg van het braken en de medicatie zal de patiënt zich op een bepaald moment erg moe voelen. Hij of zij valt in slaap en bij het ontwaken zijn de symptomen meestal een stuk minder.