Gezondheidsweb

Zullen onze medische zorgen op langere termijn betaalbaar blijven?

Eén op de vijf Belgische gezinnen kan medische zorg niet bekostigen

We beschikken over een goed uitgebouwde sociale zekerheid, iets waar we fier op mogen zijn. Zieken hoeven zich geen zorgen te maken, ze kunnen terugvallen op een valnet dat hen behoedt voor een financieel debâcle. Maar zullen onze medische zorgen op langere termijn betaalbaar blijven? De vraag stellen is makkelijk, het antwoord geven een stuk moeilijker. Want nu al blijkbaar er heel wat problemen op te duiken.

Ruim 1 miljoen Belgische gezinnen ondervindt problemen om essentiële medische behandelingen, zoals consultaties bij huisarts, tandarts of specialist, geneesmiddelen, operaties … te betalen. Dat blijkt uit een recent onderzoek van Test-Aankoop.

Ondanks het uitgebreide socialezekerheidsstelsel, moest 23 % van de gezinnen afgelopen jaar een behandeling stopzetten of uitstellen vanwege onvoldoende financiële middelen. Het gaat vooral om eenoudergezinnen, gezinnen met een lager inkomen of met een chronisch ziek gezinslid.
Naast uitstel van een behandeling en het aankloppen bij derden om financiële hulp, schroeven Belgen ook geregeld andere uitgaven terug om de behandeling alsnog te kunnen bekostigen.

Reizen, kleding, vrijetijdsbestedingen en hobby’s worden het eerst van de prioriteitenlijst geschoven. Soms gaat het echter verder dan dat. 16 % stelde al eens noodzakelijke werkzaamheden in huis uit, 7 % bespaarde op voeding, 9 % op verwarming. De respondenten die het vaakst moesten afzien van deze basisbehoeften, kampten eveneens met de zwakste gezondheidstoestand.
In eerder onderzoek van CM, heeft ook het ziekenfonds vastgesteld dat er een probleem is met de toegankelijkheid van zorg.

Hoewel er de laatste decennia al heel wat inspanningen zijn geleverd, is er nog werk aan de winkel. Test-Aankoop en CM blijven dan ook ijveren voor een verbetering van deze financiële toegankelijkheid door:
- de invoering van maatregelen om de ereloonsupplementen in te dijken in de ambulante praktijk (voor niet-geconventioneerde artsen, die vooral talrijk zijn bij specialismen zoals tandartsen, oftalmologen ...) en in de ziekenhuizen voor éénpersoonskamers;
- overconsumptie in bepaalde domeinen aan te pakken en de vrijgekomen middelen te investeren in de terugbetaling van sectoren waar zich problemen voordoen, zoals tand- en oogzorg. De uitdaging ligt er dus in om met het budget dat voorhanden is, de kwaliteit én betaalbaarheid te handhaven.