Gezondheidsweb

Aanwezigheid van bevergeil in voeding wordt niet altijd vermeld op het label

U weet het of u weet het niet, maar bevergeil wordt bij de bever door een anale klier afgestoten

In de oudheid stond het bekend als castoreum, maar tegenwoordig gebruiken we meestal de benaming bevergeil. De stof wordt gebruikt in parfum, maar ook als smaakmaker. Castoreum heeft een bittere smaak en is oranje-bruin van kleur. Als smaakmaker wordt het onder andere gebruikt voor het imiteren van onder andere vanilla en frambozen. Ziek wordt u er niet van, maar eigenlijk is smakelijk toch anders.

U weet het of u weet het niet, maar bevergeil wordt bij de bever door een anale klier afgestoten. In combinatie met urine is het de bedoeling om het territorium van het mannetje bever af te bakenen. Zeker vegetariërs zullen niet zo blij zijn om te vernemen dat ze zonder het zelf te beseffen toch dierlijk voedsel hebben gegeten. De aanwezigheid van bevergeil in voeding wordt namelijk niet altijd vermeld op het label.

De producten in de supermarkten moeten in de ogen van de consumenten zo goedkoop mogelijk zijn, waarbij kwantiteit vaak de voorkeur krijgt op kwaliteit. Vooral in verpakte voedingsproducten zitten nogal wat ingrediënten die vaak meer schadelijk dan bevorderlijk zijn voor onze gezondheid. Vaak zijn verpakte voedingsproducten erg rijk van vetstoffen en aanverwante stoffen. Vetstoffen zijn niet bepaald ‘top of the bill’ als het op gezondheid aankomt.

In veel gevallen hebben vermelde ingrediënten meer te maken met scheikunde dan met voeding. Wie probeert te achterhalen welke ingedriënten aan een bepaald product werden toegevoegd, zal vaak van een kale reis thuiskomen. Op de verpakking staat niet altijd even duidelijk vermeld wat er precies in het vermelde product werd verwerkt. De marketeers hebben namelijk een manier gevonden om te ontsnappen aan de verplichting aan te geven wat er precies als additieven en/of in de verpakking werd verwerkt. Een label zegt tegenwoordig niet alles meer.