Gezondheidsweb

Maag speelt belangrijke rol bij verzwakking werking geneesmiddelen

Steeds meer bacteriën verliezen werkingskracht als gevolg van werking van de maag

Bacteriën die niet meer reageren op standaardbehandelingen, het is één van de grootste problemen waar de medische wetenschap tegenwoordig mee wordt geconfronteerd. Het bekendste voorbeeld zijn uiteraard de antibiotica die steeds resistenter worden. Het is belangrijk om uit te vissen waarom die resistentie tot stand komt. Kennen we de oorzaak er van, dan zou het mogelijk kunnen zijn om er een mouw aan te passen.

Uit een studie uitgevoerd in de Harvard Medical School door een team onder leiding van genenspecialist George Church blijkt dat de menselijke maag een belangrijke rol speelt in de verzwakking van de werking van medicijnen. Alleen is nog niet helemaal duidelijk hoe en waarom dat gebeurt. Er is met andere woorden meer onderzoek nodig om uit te zoeken waarom in de maag de wieg ligt van de opbouw van weerstand tegen onder andere antibiotica.

Volgens Stuart Levy, directeur bij het Center for Adaptation Genetics and Drug Resistance aan de Tufts University in Boston, is van mening dat er haast is bij het onderzoek naar de afzwakking van de werking door de geneesmiddelen. De bacteriën die helpen bij de afbouw van medicijnen mogen op basis van bovenstaand onderzoek in de maag worden gesitueerd. De vraag is nu of ze daar altijd al aanwezig waren – zeg maar vanaf de tijd dat onze voorouders nog in grotten leefden – dan wel of ze relatief nieuw zijn. In het laatstgenoemd geval moeten ze van ergens afkomstig zijn. De vraag is in dat geval natuurlijk van waar en het antwoord op die vraag werd in de studie niet gegegeven.

Het zal duidelijk zijn dat het gebruik van antibiotica zelf niet verantwoordelijk is voor het ontstaan van resistentie bacteriën. Daarom is het trouwens belangrijk om antibiotica te gebruiken op de manier waarop ze zijn voorgeschreven. Dat wil zeggen dat ze gedurende de opgelegde periode moeten doorgebruikt worden en dat de behandeling niet plotseling mag onderbroken of stopgezet worden.

Het meest bekend voorbeeld van resistentie is uiteraard de Staphylococcus Aureus,  een stafylokok die toxinen afscheidt. Enkele stammen van de Staphylococcus Aureus  zijn inmiddels al resistent tegen het antibioticum methicilline, een ontwikkeling die voor het eerst in 2006 werd vastgesteld. Inmiddels vallen er in de Verenigde Staten al meer slachtoffers van de Staphylococcus Aureus dan als gevolg van HIV of AIDS.

Staphylococcus Aureus bevindt zich normaal op de huid en/of slijmvliezen van de mens en richt daar weinig schade aan. Het probleem begint echter wanner de bacterie via infecties ons menselijk lichaam penetreert. De gevolgen kunnen zwaar zijn infecties van de urinewegen, longontsteking enzovoort. De resistentie van Staphylococcus Aureus tegen het antibioticum methicilline baart de wetenschap heel wat zorgen, maar een oplossing voor het probleem is echter nog niet gevonden. Mogelijk kan de nieuwe studie een doorbraak betekenen in het onderzoek.