Gezondheidsweb

Hoe weet ik dat mijn kind aan zelfverminking (automutilatie) doet?

Het is belangrijk om tijdig symptomen te herkennen

Verschillende psychische aandoeningen kunnen gepaard gaan met zelfverminking (automutilatie). Vaak gebeuren die in de late jeugd of de vroege volwassenheid. Een puber wordt geconfronteerd met een heel nieuwe leefomgeving en ziet de vaste woorden uit de kindertijd verdwijnen. Het verlies van het gevoel van veiligheid kan in veel gevallen tot problemen leiden.

In sommige gevallen - in de praktijk vaker dan u denkt - kanaliseren die problemen zich via zelfverminking (automutilatie). In studies die rond zelfverminking (automutilatie) werden verricht, kwamen onder andere symptomen van depressie, manisch-depressiviteit, obsessief gedrag, hyperactief gedrag en posttraumatisch gedrag naar voren.

Onderzoekers hebben echter nog niet kunnen aantonen dat één van deze psychische aandoeningen meteen met zelfverminking (automutilatie) mag geassocieerd worden. De cyclus van ziek zijn naar zelfverminking (automutilatie) wordt best zo snel mogelijk doorbroken, want ze kan in het ergste geval lijden tot zelfmoord.

Het komt er zodoende op aan om deze cyclus zo snel mogelijk te doorbreken, alvorens ze in een stroomversnelling raakt. Het probleem is echter dat zelfverminking (automutilatie) vaak niet open en bloot gebeurd. Meestal is het zelfs zo dat het geheim karakter er van pas wegvalt naarmate de aandoening erger en erger wordt. Terwijl het er nochtans op aankomt dat ze in een zo vroeg mogelijk stadium wordt erkend.

Daarom is het zaak om uitgebreid aandacht te besteden aan mogelijke symptomen die op zelfverminking (automutilatie) kunnen wijzen. Vanzelfsprekend zijn er steeds signalen die bij de ouders een alarmlichtje kunnen gaan flikkeren, maar die signalen zijn niet altijd even duidelijk. Bovendien wordt er meestal pas aan zelfverminking (automutilatie) gedacht wanneer het al te laat is.

Toch zijn er signalen die het vermoeden van zelfverminking (automutilatie) kunnen doen rijzen. Wie bij zoon of dochter onverklaarbare zwellingen of ontstekingen ziet opduiken, mag eventueel in de richting van zelfverminking (automutilatie) denken. Het kan dan nog een moeilijke opgave worden alvorens de diagnose met enige vorm van zekerheid is gesteld. Het stellen van die diagnose zal uiteraard met doktershulp gebeuren. De voorkeur gaat zelfs uit naar een psychiater, omdat die waarschijnlijk enige ervaring met zelfverminking (automutilatie) zal hebben.