Gezondheidsweb

Leven van mensen met theatrale gedragsstoornis is vaak voor een groot stuk show

Gedrag valt voor buitenwereld moeilijk te begrijpen

Het gedrag van mensen met een theatrale gedragsstoornis is van dusdanige aard dat het anderen meestal opvalt dat er iets scheelt, maar dat ze zelf geloven dat er niets aan de hand is en dat ze volledig normaal zijn. Het gedrag valt voor de buitenwereld moeilijk te begrijpen, simpelweg omdat buitenstaanders de symptomen er niet van begrijpen.

Uiteindelijk is het een vorm van ziekte, meer bepaald een gedragsstoornis. Dit theatraal gedrag, een vorm van hysteria, is echter moeilijk te genezen, zeker op oudere leeftijd. Onthou altijd goed dat de persoon in feite ziek is, wat hem of haar in feite ook deels niet verantwoordelijk maakt voor zijn of haar daden. Maar daar mag de buitenwereld natuurlijk niet het slachtoffer van worden. Hou daarom steeds afstand, zodat u als naaste niet wordt meegesleept in het theatrale gedrag van de patiënt.

Mensen met deze vorm van theatraal gedrag zoeken aandacht en sociaal contact zolang ze zelf in de kijker staan. Als ze niet in het centrum van de aandacht staan, deugt het niet. Afstand houden is zodoende de boodschap, hetgeen niet hetzelfde is als de persoon in kwestie links te laten liggen.

Ook het eeuwig commentaar hebben op alles en iedereen kan een manier zijn om zelf aandacht te krijgen, de persoon in kwestie zal op ieder mogelijke manier proberen om aandacht te krijgen. Het heeft dan ook geen enkele zin om kwaad op hem of haar te worden, want dat kan juist de bedoeling zijn. Ze staan dan namelijk opnieuw in de belangstelling. Daarom mag men zich niet laten vangen aan het uiterlijk vertoon van een persoon met een theatrale gedragsstoornis.

Dat aandacht zoeken, kan op verschillende manieren gebeuren. Mensen die aan deze stoornis lijden, zullen op alle mogelijke manieren proberen om in de aandacht te komen. Dat kan pathetische vormen aannemen, bijvoorbeeld door zich steeds weer opnieuw op openbare plaatsen te laten flauwvallen. De omstaanders gaan dan geneigd zijn om ziekenwagen te laten komen, die moet vaststellen dat ze een bepaalde persoon voor de zoveelste keer ontmoeten.

Het komt er dus op aan om niet in deze vormen van theatrale gedrag mee te gaan. De personen in kwestie moeten aandacht krijgen, plus vaak nog eens in alles gelijk gelijk krijgen. Gebeurt dit niet, dan is hij of zij niet tevreden.

Meestal blijft dit gedrag binnen een bepaalde grens die ze niet zullen overschrijden. Door zich aan te stellen, anders doen dan anderen wordt om aandacht gevraagd. Dat kan op 101 manieren gebeuren. Bij iemand die aan een theatrale gedragsstoornis lijdt, is er voor 80% sprake van show. Amper 20% van het gedrag is dus echt. De meeste mensen uit de omgeving van iemand die lijdt aan een theatrale gedragsstoornis zullen dit gedrag echter niet of zeer moeilijk begrijpen.