Heb ik al dan niet een obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) of dwangneurose?
Heb ik al dan niet een obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) of dwangneurose?
Veel mensen beseffen dat ze lijden aan een obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) of dwangneurose
Bent u ook iemand die ’s avonds vijf keer aan alle deuren gaat controleren of die wel goed gesloten zijn? Vind u het noodzakelijk om de hond tien keer te aaien alvorens naar bed te gaan. Verricht u vaak dezelfde handeling in de vrees dat u iets ergs gaat overkomen wanneer u dit niet doet? In dat geval is het mogelijk dat u aan een een obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) of dwangneurose lijdt.
Heb ik al dan niet een obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) of dwangneurose?, zo luidt dan meestal de reactie van diegene die met bovenstaande vragen wordt geconfronteerd. Het antwoord luidt ‘ja’, de kans is groot dat u inderdaad een vorm van deze aandoening luidt. Het betreft eigenlijk een angstoornis, want heel wat mensen die aan OCS lijden zijn ook op andere vlakken en op andere momenten eerder angstig.
Veel mensen beseffen wel degelijk dat ze lijden aan een obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) of dwangneurose, maar doen daar eigenlijk niets aan. Dat hoeft ook niet altijd, maar in sommige gevallen is het toch beter om hulp te vragen. Alles hangt af van in welke mate iemand aan de aandoening lijkt. Bij relatief onschuldige gevallen lijkt het noodzakelijk om in te grijpen, hoewel natuurlijk altijd het risico bestaat dat de situatie nog gaat escaleren.