Gezondheidsweb

Oorzaken epilepsie in zeven van de tien gevallen onbekend

Te veel zenuwcellen in de hersenen die terzelfdertijd werken, veroorzaken epilepsie

Miljoenen mensen lijden aan epilepsie, waarbij in de meeste gevallen niet bekend is wat de oorzaak is van de aandoening. In ongeveer 70% van de gevallen van epilepsie tast de wetenschap namelijk nog steeds in het duister wat de oorzaak betreft. In de resterende gevallen kan de oorzaak wel aangewezen worden en is die symptomatisch. Verwondingen bij de geboorte, genetische voorwaarden, een beroerte of trombose kan epilepsie veroozaken. Ook infecties zoals meningitis en encefalitis kunnen aan de basis van epilepsie liggen.

Donald Olson, directeur van het Epilepsy Program bij Lucile Packard Children's Hospital at Stanford University Medical Center, merkt op dat epilepsie hoe dan ook veroorzaakt wordt door het feit dat te veel zenuwcellen in de hersenen die terzelfdertijd werken epilepsie veroorzaken. Naargelang van het gedeelte van de hersenen waar de cellen aan het werk worden gezet kunnen de symptomen verschillen van een vreemd gevoel, over jeuk aan één deel van het lichaam tot een volwaardige epilepsie-aanval.

De diagnose epilepsie stellen is niet zo moeilijk, de dokter zal steeds eerst naar de medische voorgeschiedenis kijken en vervolgens een volledig onderzoek doen naar spiersterkte, reflexen, zicht en gehoor en de mogelijkheid om verschillende impulsen te ervaren. Ook een electro-encefalogram (EEG) test, die de elektrische impulsen in de hersenen meet, en bloedtesten voor het meten van de rode en witte bloedcellen behoren tot het standaard onderzoek. In het bloed kunnen ook het suiker- en calciumgehalte worden onderzocht, terwijl ook de lever- en nierfunctie aan een onderzoek zullen onderworpen worden.

Er zijn twee soorten epilepsie-aanvallen, de gedeeltelijke en de algemene. De gedeeltelijke aanval heeft betrekking op een bepaald deel van de hersenen. In de meest ernstige gevallen kan zo'n gedeeltelijke aanval leiden tot verlies van bewustzijn, in minder ernstige gevallen blijven de symptomen beperkt tot extreme emoties. Dat kan bijvoorbeeld een wijziging van het tastgevoelen zijn, afhankelijk van welk deel van de hersenen wordt getroffen. Ook de gekende krampachtige bewegingen kunnen tot de symptomen behoren.

De algemene aanvallen tasten de volledige hersenmassa aan en dat vanaf het begin van de aanval. Deze algemene aanvallen worden in verschillende types onderverdeeld, met als meest bekende de ‘grand mal' en de ‘petit mal'. Deze vormen van aanvallen kunnen nog in ernst verschillen, zoals epilepsie-lijders ongetwijfeld al ervaren hebben.