Wat kan de aanleiding zijn voor een epilepsie-aanval?
The ‘usual suspects' worden mee verantwoordelijk geacht als katalysatoren van een epilepsie-aanval
Een epilepsie-aanval komt meestal onverwacht. Voor de patiënt betekent dit dat behoedzaamheid geboden is. Het kan bijvoorbeeld zijn dat iemand die aan het autorijden is een epilepsie-aanval krijgt, met alle gevolgen vandien voor de veiligheid op de weg. Daarnaast kan een epilepsie-aanval op alle mogelijke plaatsen iemand treffen, gaande van thuis op de sofa over restaurant, café, op wandeling, al tennissend, op de trein enzovoort. Op het eerste gezicht is er geen onmiddellijke aanleiding voor zo'n epilepsie-aanval.
De medische wereld moet inderdaad toegeven dat het nog steeds een raadsel is wat de aanleiding kan vormen voor een epilepsie-aanval. Eigenlijk wordt daarmee bedoeld dat men niet precies weet waarom een aanval op dat ene moment gebeurt en niet op een ander. Inmiddels heeft men al weten te achterhalen dat er een aantal factoren mee verantwoordelijk zijn voor het uitlokken van een epilepsie-aanval. Het betreft echter steeds zogenaamde ‘secundaire' factoren, over de ‘primaire' factoren (die eigenlijk verantwoordelijk zijn) weet men nog weinig of niets. In ieder geval kan het vermijden van de bekende katalysatoren de kansen op een volgende epilepsie-aanval helpen voorkomen. Op die manier wordt het al weer een stuk makkelijker om met epilepsie te leven.
The ‘usual suspects' worden dis mee verantwoordelijk geacht als katalysatoren van een epilepsie-aanval, maar wat zijn eigenlijk die secundaire factoren of ‘usual suspects'? Op de eerste plaats kunnen wijzigingen in de inname van de medicatie een rol in het grotere geheel spelen. Wanneer bij iemand voor het eerst epilepsie is vastgesteld, kan het een tijdje duren alvorens de juiste dosering van de medicatie vastgesteld is. Dat is uiteraard een nadeel, maar het voordeel is dan weer dat eens die medicatie gevonden is een nieuwe epilepsie-aanval soms jarenlang kan uitblijven of zelfs helemaal niet meer voorvalt.
Bij de klassieke verdachten hoort uiteraard ook alcohol thuis. Het is echter niet zo dat iemand die regelmatig epilepsie-aanvallen heeft gehad helemaal geen glaasje meer mag drinken. Overdaad schaadt echter, zodat zwaar alcoholgebruik ten strengste valt af te raden. Hetzelfde geldt voor de meeste drugs, zoals cocaïne of ecstasy. Ook andere medicijnen die niet overeenkomen met de medicijnen genomen om epilepsie-aanvallen te voorkomen, kunnen een negatief effect hebben.
Opvallend is dat één op twee vrouwen die regelmatig af te rekenen heeft met epilepsie-aanvallen deze aanvallen frequenter voorkomen rond de menstruatieperiode. Een aangepaste medicatie kan het opduiken van een nieuwe epilepsie-aanval helpen voorkomen.