Gezondheidsweb

Trichotillomanie kan zich op verschillende manieren uiten

Haren uittrekken is één symptoom, haren opeten een ander

Trichotillomanie is een aandoening die zich op verschillende manieren kan uiten. Meest frequent voorkomend is een onweerstaanbare drang om zich de haren uit te trekken. Haren mag hier algemeen worden bedoeld, zowel hoofdharen als haren uit andere behaarde lichaamsdelen komen in aanmerking. De drang om dat te doen is inderdaad ‘onweerstaanbaar’, zodat de medische beheersing spreekt van een impuls waar men de controle over kwijt is.

De gevolgen van trichotillomanie kunnen heel ernstig zijn, naargelang van de mate waaraan iemand aan deze vorm van impulsbeheersing lijdt. Een logisch gevolg is gehele of gedeeltelijke kaalheid, die op zijn beurt het sociale leven van de patiënt (want we mogen zonder enige schroom dit woord gebruiken) aantast. In sommige gevallen gaat de aandoening gepaard met de neiging om de uitgerukte haren op te eten.

Trichotillomanie hoeft echter niet noodzakelijk andere psychische gevolgen te hebben. Meestal wordt de aandoening (het woord ziekte is anderzijds misschien wel te hoog gegrepen) veroorzaakt door het feit dat iemand om een of andere reden zich niet zo goed in zijn vel voelt. In veel gevallen komt de aandoening voor het eerst voor in de puberteit voor. Over de oorzaken er van is nog niet zo veel geweten, ondanks recent wetenschappelijk onderzoek.